Osman Aytekin

İçimden sular akıyordu
durup durup bakıyordu
bense öyle sessizdim
ruhumda hafif bir Türkçe sözlü şarkılar çaldı,
sonra yüksek perdeden bütün enstrümanlar etrafı inletmeye başladı
durgunlaştım  birden
eski fluğ bir fotoğraf yerleşti beynimin içine
öylece kala kaldım
ve o bakışlar aldı beni bir bilinmez aleme götürdü
silik fotograf sonra o bakışlar
sonra dokunan o el
filhakika o kadife yumşaklığındaki Onun sesi
müzik sustu aniden
karanlıklar içinde kaldım
ne o ses ne o müzik ne de o fotoğraf
herşey bitmişti artık!
* * *
Sonra insanın hayatını değiştiren günler vardır ya, işte öyle bir şey oldu.
Bazen beklemediğin bir şey veya bazı durumlar hayatına girer; hayatın ya allak bullak olur ya da çok düşük bir ihtimal ama adeta bamba bir dünyada uyanıverirsiniz.
Her şey bir başkadır artık.
Olabildiğince iyi, güzel ve fevkalade, muazzam bu mükemmel kelimesine ben pek de inanmam ama öyle oluverir!
Bazen sosyal medyadan paylaşımlarımda takipçimlerime ümit aşılamak ister, hayatı anlamlı hale getirmek için adeta bercesteden özlü güzel sözler paylaşırım. Takipçilerimden bazı arkadaşlar:
“Abi herhalde sen hayal aleminde geziyorsun” gibi veya benzer yorumlar yazarlar. Ben de biliyorum yaşadığımızın gerçeklerini ve insanın hayatında değiştiremeyecek çok şeyler olduğunu. Elbet bunun da farkındayım ama iradeli ve her daim umutlu olmak gerektiğini de göz ardı etmem.
Hülasa: hayatımıza giren ve bizleri etkileyen o kadar çok durumlar ve olaylar var ki… Bazen bunların üstesinden gelmek mümkün olmaz. Dolayısıyla yaşantımızın belki de en güzel yılları çocuklukta geçer. O dönemde çok az şey görür, yaşar ve öğrenirsiniz. Sonra büyürsünüz yaşadıkça da kim dost, kim arkadaş kim dost olduğunu görürsünüz. Dost bilip de yüzünüze gülüp arkanızdan kuyular kazarlar, nitekim kötü niyetleri bir bir ortaya çıkar.
Hiçbir şey gizli kalmaz. Bazıları öyle olsa bile kişi yaptıklarını yaşamadan can vermez. Biz göremesek dahi.
Evet hayatımızın o renkleri siyah beyaz fotoğraflarda kaldı. Sesler gittikçe kayboluyor ve yeni seslerle, görüntülerle aşina oluyoruz.
İnsan yaşadı mı iyi yaşamalı, hayatın tekrarı yok!